Siostry Pocieszycielki Boskiego Serca Jezusa

MATKA MARIA RÓŻA VŮJTĚCHOVÁ
(1876 – 1945)

Założycielka Zgromadzenia sióstr Pocieszycielek Boskiego Serca Jezusa

Matka Róża przyszła na świat 21 października 1876 roku w małej wioseczce – Obora w pobliżu Radobytec. Dorastała w religijnej rodzinie, już od najmłodszych lat można było zauważyć u niej zamiłowanie do modlitwy kontemplacyjnej. W sposób szczególny wielka miłością obdarzyła Jezusa Ukrzyżowanego, którego chciała pocieszać i wynagradzać Mu za grzechy, które były powodem Jego cierpienia.
2227zmniejszone

14 września 1892 roku została przyjęta do Zgromadzenia Sióstr św. Karola Boromeusza (siostry boromeuszki) zaś 17 września 1894 r. przywdziała habit Zgromadzenia, przyjmując imię św. Róży. 14 maja 1899 r. złożyła w Domu Macierzystym Sióstr Boromeuszek w Pradze swoje pierwsze śluby zakonne. Była bardzo szczęśliwa, choć wewnętrznie czuła, że nie zrealizowało się ono w pełnij. Jej najgłębszym pragnieniem było oddanie swojego życia Boskiemu Sercu Jezusa w duchu miłości wynagradzającej.
Siostra Róża w 1911r. została posłana do Brna, by swoją modlitwą i osobą służyć chorym i cierpiącym w ich domach. W tej posłudze spotkała się z wielką, duchową biedą. W tych trudnych doświadczeniach – upadku ludzkiej moralności, coraz mocniej krystalizowało się w niej powołanie do wynagrodzenia i troski o dusze ludzi głęboko poranionych.

Swoimi pragnieniami, założenia nowego zgromadzenia zakonnego, żyjącego duchowością wynagradzającą podzieliła się z biskupem Pawłem Huynem. Ksiądz biskup całym sercem poparł myśl utworzenia nowej rodziny zakonnej.
14 maja 1916 Matka Róża założyła habit Zgromadzenia Sióstr Pocieszycielek Boskiego Serca Jezusa, składając swoje pierwsze śluby. Mocą dekretu Stolicy Apostolskiej stała się pierwszą Przełożoną Generalną powstałego Zgromadzenia. Dokładnie dwa lata później Matka Róża złożyła swoje wieczyste śluby zakonne. Pełna sił i energii z całą troską poświęciła się idei wynagrodzenia. Przykład jej życia pociągał coraz więcej młodych dziewcząt, które wstępowały w jej ślady. Matka była żywym świadkiem rozwoju swego Zgromadzenia. Otworzyła wiele domów w różnych częściach Czech i Moraw.
W roku 1930 Matka Róża wraz z s. Anežkou udały się do Rzymu. 28 kwietnia na osobistej audiencji przyjął je Ojciec Święty Pius XI.

Matka Róża z wielką miłością podchodziła do każdej siostry, dla których była matką. Z całych sił starała się zaszczepiać w sercach swoich sióstr ducha ofiary i wynagrodzenia, wielokrotnie podkreślała jak ważna jest miłość we wspólnocie. Pod koniec II wojny światowej, kiedy zbliżał się front kościół i klasztor w Rajhradzie, gdzie przebywały siostry został bardzo zniszczony. W powietrzu było wyczuć zbliżające się niebezpieczeństwo. Matka Róża przeczuwając nadchodzące wydarzenia ofiarowała swoje życie w intencji uchronienia sióstr od jakiejkolwiek krzywdy. Bóg ofiarę przyjął, żadnej siostrze nic się nie stało. Dla Założycielki przyszedł trudny okres zmagania się z choroba i cierpieniem. W tym czasie boleści była dla sióstr prawdziwym przykładem łączenia swego życia z cierpieniami Jezusa. Przed swoją śmiercią prosiła siostry by nie zapomniały o wzajemnej miłości. Odeszła do Pana w opinii świętości 5 września 1945r. w Rajhradzie, gdzie została pochowana na miejskim cmentarzu.